Geceden

   Yaşadığımız bu hayatın başlangıcını bildiğimiz gibi bir sonu olduğunu da biliyoruz ancak sonumuzun ne olduğunu bilmiyoruz. Bu durum da bizi değişime sürüklüyor. Hep yaşadığımız bu hayatın sonunun güzel olması için çabalıyoruz ama hiçbirimiz bunun farkında değiliz, değişimin farkında değiliz.

   Bu gece çok güzel bir gece çünkü; dünyaya gelen belki milyonlarca bebeğin güzelliği var. Bu gece çok berbat bir gece çünkü; dünyadan yok yere giden, bok yoluna öldüren belki milyonlarca insan evladının acısı var.Dünya bu ironiyi sürdürürken sevgiden ve hayattan halen anlam çıkartma çabalarımızın insanı çıkmaza sürüklemesi kaçınılmaz değil de ne?

   Hayatımın dümeni ne tarafa dönüyor bilmiyorum. Şuan umurumda olan şeyler masa örtüsüne boydan boya dökülen şarabın rengi ve aynı masanın üzerinde ki eski aile fotoğrafları. Ben ise boşluktayım. Yüreğim hissiz ve beynim kalabalık. Umarsız görünüşüm arkasına sığınıp kendi savaşımı veriyorum ve artık galiba yoruldum. Arta kalan tek tütünümü halen parmaklarımın arasında bekletiyorum. Eğer içersem kül olması bir kaç dakikamı alacak ve ben yenilerini saramayacak kadar hevessizim.

   Şimdi, karşımda ki yokuştan elleri cebinde aşağı doğru inen adamın yerinde olmayı o kadar çok isterdim ki! Ama muhtemelen yürümeyi bırakıp kaldırıma oturur, sigaramı ateşler ve beton yığınlarını gözardı ederek karanlık gecenin yıldızlarını seçmeye çalışırdım...