Bazen

    
        Bütün manzaralarımın üzerine beyaz boya ile fırça darbeleri vurulmuş gibi. İnsanın sıcak bir odasının ve kedisinin olması gibisi yok! Şuan o kadar çok huzurluyum ki ama içimde ki hayal kırıklığı bir anda gözümün önündeki güzellikleri flu görmeme yetiyor. O an sadece kötü olan ne varsa ona odaklanıyorum. Dakikalarca sessiz kalıyorum bir bakıyorum saatler geçmiş ve yorulmuşum.

    Hüzünlerime rağmen hayatta istediğim şey bazen bütün gün şarkı söylemek oluyor. Bazen sokaklarda çıplak ayakla yürümek, bazen kitaplığımdaki en sevdiğim kitabı okumak, bazen pencerenin kenarından şehri seyretmek, bazen sarılmak, bazen öpmek, bazen sadece birisinin sesini duymak, bazen yeni insanlar tanışmak, bazen yok olmak ama çoğunlukla susmak istiyorum! Bir de bakmışım ki bütün isteklerimi boş vermişim ve kendimi melodilerin ahengine bırakmışım. Sonra; kulağımda yankılanan  melodilerle birlikte düşüncelerim, anılarım, özlemlerim, sevgilerim, zaaflarım ve nefretlerim yüzümde aptal bir tebessüme neden oluyor. Tüm bunlar olup biterken zaman bildiği gibi akıp gidiyor ve kar çok huzurlu yağıyor...